Vandaag viel het reuze mee met het wachten. Gisteravond wisten we al dat het ergens in de ochtend bezorgd zou worden. Vanochtend werden we gebeld dat ze om half 9 zouden komen. De kinderen fietsten met papa mee naar school, de meubels kwamen inderdaad om half 9 al. Ze zouden overblijven voor het geval de bezorging later zou worden. Dat was achteraf niet nodig geweest, maar het kwam wel goed uit. Nu hadden peuter en ik een zee van tijd voor het uitpakken en in elkaar schroeven, en bovendien hoefden we tussen de middag niet door de regen.
We schroefden het computerbureau en de bureaustoel in elkaar. Het was fijn dat we het samen deden, want bij de Ikea hadden ze uit voorzorg al in de gebruiksaanwijzing gezet dat het niet goed voor je gemoedstoestand is om het in je eentje in elkaar te zetten...
Net toen we naar buiten wilden gaan, ging het regenen. Daarom gingen we toch eerst maar beginnen met het nieuwe peuterbed in elkaar te zetten. Wow, dat is toch wel weer een mijlpaal, van het ledikant naar een groot bed. Daar zat mijn grote kleine jongen, enthousiast de schroefjes aan te draaien (en vervolgens weer los te schroeven). Toen begin van de middag het bed stond en opgemaakt was ging hij liggen. 'Lekker slapen mama, doeg'. Ik moet er nog even bij vertellen dat hij al een half jaar niet meer in bed is gaan liggen om een middagslaapje te doen. Hij gaat ook niet even op de bank liggen als hij moe is. Hooguit valt hij achterop de fiets in slaap als we om drie uur naar school toe fietsen (daarbij niet gehinderd door kou of regen). Maar na tien minuten ging ik even kijken en daar lag hij te slapen, onder zijn Sesamstraat dekbed. Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten