maandag 5 december 2016

Mooie vijf december

Van Sinterklaas vroeger op de basisschool kan ik me niks herinneren over koude voeten. Maar als ik iets heb geleerd van bijna acht jaar sinterklaasvieringen op de basisschool van mijn kinderen, is het wel dit: doe warme sokken aan. Want brr wat krijg je een koude voeten van wachten tot de Sint eindelijk aankomt in het creatief bedachte vervoersmiddel van dat jaar.

Vanochtend had ik me dik ingepakt, maar viel het best mee. Niet dat het niet koud was, maar het paard en wagen moesten vermoedelijk nog door naar een andere school, zo snel waren ze er dit jaar.

Terwijl de kinderen op school genoten van de sinterklaasdrukte, genoten mijn leuke man en ik van een uurtje in het stille, wondermooie bos. Waar de warme sokken nog steeds goed van pas kwamen. Met bevroren blaadjes, paddenstoelen en de zon die scheen.







woensdag 16 november 2016

10.000 sperziebonen



Ik haalde de puntjes van de sperziebonen, 4-jarige zoon deed ze in de pan. Hij telde ze allemaal. Ging hij voorheen als hij bij 19 was ongestoord weer verder bij 11 en dan na 19 weer bij 11, nu kwam hij heel ver.


"1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9,

10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19,

30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39,

100, 1en100, 2en100, 3en100, 4en100, 5en100, 6en100, 7en100, 8en100, 9en100,

1000, 1en1000, 2en1000, 3en1000, 4en1000, 5en1000, 6en1000, 7en1000, 8en1000, 9en1000,

eh... weet ik niet."


Niet alleen had ik hem niet eerder zo ver horen tellen, ook wist hij van 50 sperziebonen er bijna 10.000 te maken. Super knap!

zondag 6 november 2016

Mooie herfst (2)

Met twee kleuterjongetjes liep ik in en om de speeltuin achter ons huis, op zoek naar paddenstoelen. We vonden er een heleboel, vrolijke rode en grote bruine die midden op het gras groeiden en al omver waren gelopen. Het viel nog niet mee dat ze er niet aan mochten zitten, ook niet als ze al los lagen en nee, helaas mag je ze ook niet in je fietstas stoppen... Het leuke aan paddenstoelen vind ik dat ze zomaar onverwachts op kunnen duiken. En met een beetje geluk (en lekker vochtig weer) hoef je er niet eens voor naar het bos.





zaterdag 5 november 2016

Mooie herfst



We waren op het grote grasveld dichtbij ons huis. Soms is het wel zo gezellig om met z'n vijven naar buiten te gaan, en dit is voor alle leeftijden een geschikte plek omdat daar a) een speeltuin is, b) een tafeltennistafel en c) ook nog eens een groot grasveld dus. Het had al wat geregend en het was niet warm. Maar wat was het onverwachts prachtig met de mooie herfstbomen tegen een strak blauwe lucht (die een uur later alweer grijs kleurde).





woensdag 2 november 2016

Wisselvallig

Vanochtend regende het toen de kinderen naar school moesten. We deden regenbroeken aan, maar eenmaal op de fiets was het toch droog geworden. Toen ik weer thuis kwam scheen er net een zonnestraal op de boom achter ons huis waar een laatste blaadje dapper standhield.


Een uur later was de lucht helemaal blauw.


En nog een uur later was ook het laatste blaadje van de boom gewaaid.


Toen de school uit was ging het weer regenen. We schuilden we op het plein voor de bui en kwamen helemaal droog weer thuis. Waar de zon inmiddels weer scheen.



maandag 31 oktober 2016

Naar het bos

De zon en de blauwe lucht lokten ons vanmiddag naar buiten. Naar het bos om precies te zijn. Alle kinderen die mogelijkerwijs zouden kunnen protesteren tegen een bosbezoek zouden nog ruim een uur op school zijn. Alle dingen die nog moesten gebeuren konden wel even vooruitgeschoven worden. Binnen tien minuten fietsten we naar het dichtstbijzijnde bos.

Waar we een uurtje wandelden, mijn leuke man en ik. Genoten van de herfst geuren en kleuren. Wat is het daar mooi!












vrijdag 28 oktober 2016

Uilentasjes

Toen jongste zoon in juni getrakteerd had op gehaakte Minions vingerpoppetjes, gingen we alvast iets leuks zoeken voor dochter haar achtste verjaardag in oktober.

We vonden dit leuke patroon van een uilentasje. In de zomervakantie begon ik op de camping in het zonnetje tasjes te haken. Bijkomend voordeel van deze vooruitziende blik was dat ik voor het eerst een maand vantevoren al klaar was met een traktatie. 


Deze week werd onze leuke dochter acht jaar, deden we in elk tasje een mini Kitkat en mocht ze op school trakteren.

Met terugwerkende kracht vind ik het soms een beetje jammer dat ik nog niet haakte toen mijn baby's geboren werden. Nu kan ik moeilijk nog babydekens en mutsjes voor ze gaan haken. Maar traktaties - kijk, daar worden we ook heel blij van.




vrijdag 16 september 2016

Blote voeten

Het lijkt erop dat het warme zomerweer nu toch echt is afgelopen. De natte en koele dagen alweer bijna vergeten, duurde de zomer eindeloos lang voor mijn gevoel. En oh, wat een leuke foto's krijg je van die zomerdagen en blote voeten. Zoals deze, aan een strandje in Ochten aan de Waal.




En deze, op de camping in Hoenderloo.


maandag 13 juni 2016

Feestje

Het was denk ik in november dat ik een Minion vingerpoppetje had gehaakt en bedacht hoe leuk het zou zijn om er een stuk of twintig te maken voor jongste zoon zijn vierde verjaardag om op te trakteren. Het is niet de meest snelle traktatie die je kan bedenken om zelf te maken. Maar omdat ik het in november bedacht en hij in juni pas jarig is had ik ruim de tijd om er af en toe een te haken en in elkaar te priegelen.
 

Volgende week is hij echt jarig. Vandaag nam hij afscheid van de peuterspeelzaal en was het zover, hij mocht trakteren. Vanochtend hoefde er alleen nog even in elk vingerpoppetje een soepstengel. Wat een feestje!




Hier vond ik het patroon.

maandag 9 mei 2016

Samen met jou


Toen ik je zeventien jaar geleden leerde kennen
was ik zeventien.

Dus nu ken ik je net zo lang niet als wel.
En vanaf nu ken ik je langer wel dan niet.

Zeventien jaar samen met jou
en dat ik van je hou.




dinsdag 12 april 2016

Lente

Als de bomen achter ons huis bloeien krijgen ze honderden waaierachtige trosjes met bovenop elk waaiertje een klein nieuw blaadje dat erbovenuit steekt. Op een dag als vandaag met de zon die erop schijnt tegen een blauwe lucht met witte wolken vind ik ze in één woord prachtig.







  



vrijdag 4 maart 2016

Los leren fietsen

Los leren fietsen, ik had er een beetje een beeld bij van zomer - vrije dag - veel heen en weer rennen en je hart vasthouden of alles goed gaat.

Deze week was het zover, en het leek niet echt op het plaatje in mijn hoofd. In het eventjes op de buiige woensdagmiddag van de speeltuin richting huis (we gingen naar huis omdat het begon te regenen en het tijd was om te koken) hield ik jongste zoon zijn stuur vast en hij zette zijn voeten op de trappers van zijn fiets, begon te trappen en vond dat ineens zo grappig dat we daar nog even mee doorgingen. Ik hield zijn zadel vast, hij bleef trappen, ik zei dat hij zelf moest sturen en hield hem bij zijn rug vast (dat voelde een stuk beter voor mijn rug). Hij zei 'ik kan het zelf' en hij stapte op, trapte rustig een paar keer heen en weer en zette zijn voet weer neer. Dit bleef hij herhalen, nog een stuk of honderd keer. Opstappen, even heen en weer trappen en dan weer zelf stoppen. Zonder te vallen. Heel blij. "Ik kan fietsen, met mijn benen en de trappers". Na die honderd keer vroeg ik of hij niet moe was. "Nee ik ben niet moe, ik ben blij met fietsen".

Zomaar onverwachts in een regenachtig uurtje leren losfietsen. Geen uren meerennen, geen valpartijen en geen zonnige middag. En ik had nog steeds niet gekookt. Bij nader inzien deden we lekker pizza in de oven en wat was ik trots op mijn leuke zoon!




Ik vond ook nog deze foto van de zonnige middag dat dochter drie jaar geleden in hetzelfde paadje los leerde fietsen.


En deze van nog een paar jaar eerder, van oudste zoon op dezelfde fiets maar dan met de zijwielen er nog aan, net nieuw voor zijn derde verjaardag gekregen.


zondag 17 januari 2016

"Ik wil niet naar het bos"

Wonen op de Veluwe, wat een rijkdom - bos en hei en mooie wandelplekjes en dat allemaal op fietsafstand van je huis.

Alleen wel jammer dat als je op zondagmiddag voorstelt om naar het bos te gaan niemand van de minderjarigen daar zin in heeft. Zelfs de jongste van drie weet al dat je op een bos-voorstel moet antwoorden "nee ik wil niet naar het bos".

Het gekke is dat als je dan uiteindelijk wel in het bos terechtkomt (met een beetje pech na een tamelijk ongezellig vertrek) ze het altijd best wel naar hun zin lijken te hebben. Wat is dat toch?

Vanmiddag was het na het nodige protest ook fijn om een uurtje in het bos te zijn. Prachtig met de zon op de toppen van de bomen, en met leuke bevroren plassen waar je steentjes in kon gooien.

Alleen die koude vingers en tenen... dat was dan wel weer een goede reden om thuis warme chocomel te drinken. Op de volgende boswandeling.





maandag 4 januari 2016