dinsdag 31 januari 2017

Lopen naar huis

We liepen vandaag naar huis.

De basisschool is anderhalve kilometer bij ons vandaan, en we gaan altijd met de fiets. Maar sinds kort wil jongste zoon graag rennen naar huis. Rennen betekent wat hem betreft: rennen zolang hij dat volhoudt terwijl ik naast hem fiets, en daarna verder samen lopen.

Tussen de middag hebben we geen tijd om te lopen, dan moeten we een uur later al weer terug naar school. Maar vandaag was er 's middags een studiemiddag voor de meesters en juffen waardoor de kinderen om twaalf uur vrij waren. Een soort woensdagmiddag, maar dan op dinsdag. Dochter ging met een vriendinnetje mee, oudste zoon kwam later en daarom hadden jongste zoon en ik alle tijd om te lopen. Hij rende de straat uit en daarna liepen we samen verder.

De vraag 'wat heb je vandaag op school gedaan?' levert meestal niet veel informatie op en daarom stel ik hem niet vaak. Maar tijdens het lopen komen de verhalen vanzelf en wist ik voordat we thuis waren al een heleboel over wat hij vanochtend gedaan had. Zoals een papegaai knippen en plakken.

Ik wist uit de nieuwsbrief dat ze het in groep 1 over gevoelens hadden, en dat ze de Engelse woorden happy, sad en angry hadden geleerd.
Vandaag hadden ze het daar blijkbaar weer over gehad, want hij zei 'Dat zijn twee emoties, boos en verdrietig'.


Ik vroeg hem 'Ben jij nu boos?' - Nee
Ben je verdrietig? - Nee
Blij? - Nee
Bang? - Nee
Verbaasd? - Nee
Wat ben je dan? - Gewoon moe.



Even later kwamen we langs een tuin die vol lag met grint (in zijn ogen: een heleboel mooie stenen).

'Ik mag niet een steen pakken toch?
Want dan wordt iemand boos.
En dan word ik verdrietig, en dan zeg ik sorry.'

En toen dacht ik dat hij het vandaag op school best goed begrepen had.