woensdag 23 december 2015

Paddenstoelen (2)

Het is weer eens wat anders, vliegeren en picknicken op de hei in de kerstvakantie. Wat is het weer nog zacht. Ook op de hei waren er een heleboel kleine paddenstoelen.





Na een uurtje in de stevige wind kregen we het toch nog best koud en fietsten we ons weer warm op de terugweg.


zondag 20 december 2015

Paddenstoelen

Je zou ze zo over het hoofd zien, mini paddenstoelen die met hun schutkleur nauwelijks opvallen op de houtsnippers in de speeltuin achter ons huis.


Hoe meer we keken vanmiddag hoe meer het er bleken te zijn.



Kijk nou hoe mooi!




woensdag 11 november 2015

Vliegeren

Afgelopen zondag gingen we naar de hei met onze vliegers. Het is ruim een half uur fietsen en het was al bijna half 4 toen we vertrokken. Het was erg zacht weer maar het wordt al wel vroeg donker. Tsjonge wat een fijne combinatie - vliegeren en zonsondergang op de hei, wat mooi!


Jongste zoon kon voor het eerst ook helemaal zelf vliegeren.



Als je goed kijkt zie je hier alle drie de vliegers.


De ondergaande zon brak prachtig door de wolken heen.


Toen de zon onder was ging de wind liggen. Tijd om de vliegers in te pakken en weer naar huis te gaan.

dinsdag 27 oktober 2015

Mooie dag

Het was zo'n mooie dag vandaag dat we naar de kinderboerderij gingen, jongste zoon en ik. Niet naar die met de enge kippen, maar die andere, waar het hek naar het gedeelte met de dieren aan het begin van de middag ook nog eens dicht is. Als je in de grote wiebelauto zit kan je de dieren wel zien, maar ze zijn ver genoeg weg om niet eng te zijn. We hoorden de hanen kraaien en we deden onze jas uit, zo warm was het in de zon.

Mijn leuke peuter eet graag en vaak. Als ik de ontbijtspullen niet meteen afruim, gaat hij bijvoorbeeld rustig om kwart voor 9 als we zijn broer en zus naar school hebben gebracht voor de tweede keer ontbijten. Als hij iets op heeft (of nog voordat hij de laatste hap op heeft) vraagt hij bijna standaard 'mag ik nog een banaan' / 'mag ik nog toetje' / 'mag ik meer taart' / 'mag ik nog een koekje'? Ook als we niet aan het eten zijn bedenkt hij vaak van alles wat hij wel zou willen eten.

Hij weet er vragen van te maken die zo leuk zijn dat je haast niet meer kan weigeren. Op het bankje in de zon schreef ik even mee.

"Ik heb zin in een boterham lusten.
Ik heb zin in wel een boterham lusten.
Ik heb zin wel een boterham lusten.
Ik heb zin wel een broodje lusten.
Ik heb zin in wel een broodje lusten.
Mag ik een broodje?
Met kokosbrood?
Mag dat mam?"

(dit alles een uurtje na de lunch...)




We hadden geen fototoestel bij ons, maar eenmaal weer thuis was de lucht nog steeds zo mooi blauw en zagen we deze leuke luchtballon voorbijkomen.
 

woensdag 21 oktober 2015

Paddenstoelenboom (haiku)





dode boom was kaal
versierd door paddenstoelen
bloeit hij weer opnieuw


 




Herfstvakantie

Het is herfstvakantie en we hebben vandaag niks in het bijzonder te doen, zoon, dochter, zoon en ik. Fijn is dat, maar tegen 11 uur begint jongste zoon op de bank te springen en met dingen te gooien en denk ik dat het tijd is om lekker naar buiten te gaan. De kinderboerderij lijkt mij een goed idee. Hem ook, voor de rest is het enthousiasme wat minder groot. Het blijft raar hoe we in een schoolweek meestal best snel klaar zijn en gewoon op tijd school komen en hoe het in de vakantie zomaar een uur kan duren voor we met z'n allen de deur uit zijn. Maar goed, de een wil liever naar de stad, ik zeg dat ik met hem ook altijd naar de kinderboerderij ging toen hij drie was en dat vindt hij ook wel weer een redelijk argument. De ander wil wel naar de kinderboerderij maar dan naar die andere. We vinden een compromis. Naar de kinderboerderij die dichtbij de stad zit zodat we daarna nog even naar de stad kunnen en dan gaan we ook naar de speelgoedwinkel.

We komen aan bij de kinderboerderij. Kijken bij de konijnen is leuk, ze lijken op onze eigen Bruintje maar dan veel groter, andere zijn zwart en ze zien er heel lief uit. We lopen verder maar daar gaat het mis. Er lopen kippen. Los. Dit blijkt ineens de grootste angst van de peuter waarvan ik dacht dat hij lekker even kon rennen en spelen. Hij wil alleen nog maar opgetild worden. We gaan op het bankje zitten, hij klampt zich aan me vast en wil geen stap meer verzetten. Hij wil ook niet op de fiets waar je rondjes mee kan fietsen en al helemaal niet naar de koeien of de paarden.

Weet je wat, we gaan naar de speeltuin buiten het hek, daar zijn geen dieren. Hij gaat een paar keer van de hoge glijbaan, maar dan komt er allemaal lawaai van verderop. Ze zijn aan het snoeien/ grasmaaien/ maakt niet uit, het maakt lawaai. Jongste zoon klampt zich weer aan me vast. Zijn broer en zus vermaken zich trouwens uitstekend.

We houden het voor gezien, we gaan naar de stad. Bij de Hema een paar laarzen ruilen en croissantjes kopen. Bij de speelgoedwinkel kijken (de peuter zit overal aan, ze willen van alles maar we kopen niks, dat idee). Ik vond het bij de kinderboerderij leuker, maar hier is de peuter duidelijk weer meer op zijn gemak. We gaan weer naar de fiets. Ik vraag of hij niet meer bang is. Verbaasd kijkt hij om zich heen, natuurlijk niet - "Hier zijn toch geen kippen?".

maandag 5 oktober 2015

Heen en weer

Het was een heen-en-weer-fiets-dag vandaag. Ik verplaats me meestal per fiets en leg daarbij best wat kilometers af. Niet dat ik die altijd tel, maar vandaag deed ik dat wel, vanwege dit blogje.

Vanochtend bracht ik zoon en dochter naar school (1,6 km) en fietste via de peuterspeelzaal van jongste zoon (1,4 km) weer naar huis (1,1 km).

Het was mijn vrije ochtend en om kwart voor 11 ging ik nog snel even naar de stad en de markt (3,5 km). Om half 12 fietste ik terug naar school (3 km) en weer via de peuterspeelzaal (1,4 km) naar huis (1,1 km).

Om 1 uur moesten zoon en dochter weer op school zijn (1,6 + 1,6 km) en om kwart over drie weer worden opgehaald (nog een keer 1,6 + 1,6 km).

Meestal heb ik het op dagen zoals deze wel zo'n beetje gehad aan het einde van de middag, maar vandaag lukte het ook nog om naar de sportschool te gaan (2,1 km). Daar sloeg ik de hometrainer over en al lopend, handfietsend, crosstrainend en roeiend 'verplaatste' ik me ook nog een kilometer of zeven. En fietste ik weer naar huis (2,1 km).

Kom ik toch alles bij elkaar opgeteld uit op dertig kilometer. Dit alles binnen een straal van 3,5 kilometer.


Niet dat ik het erg vind, al dat gefiets. Meestal word ik er blij van (vooral als het lekker weer is, wat het gelukkig best vaak is). Alleen soms, soms bekruipt me het gevoel dat ik in kringetjes heen en weer blijf gaan zonder echt ergens uit te komen. Maar hee, ik blijf er wel fit bij.

zondag 4 oktober 2015

Toen en nu




Ze waren samen tv aan het kijken. Terwijl ik daar een foto van maakte zag ik het nog zo voor me, jaren geleden, hoe ze ook zo tv keken en ik daar een foto van maakte.

Sommige dingen veranderen, andere niet.

Die benen, wow, wat zijn die een eind gegroeid in vijf-en-een-half jaar tijd.

Zelfde bank, zelfde tv, ander huis.
Twee kindjes werden er drie.

Zomaar een traan.
Wat lief!





woensdag 23 september 2015

Opgeruimd - digitale foto's

In december 2004 kochten we onze eerste digitale fototoestel. Daarvoor had ik wel een eigen fototoestel gehad (een analoge zoals we het nu zouden noemen), maar die deed het al een paar jaar niet meer. Die paar jaar herinner ik me vooral in mijn hoofd, en van foto's die familie en vrienden maakten. Vandaar dat we geen foto's van onze huwelijksreis hebben bijvoorbeeld, bij gebrek aan familie en vrienden in de buurt... Geeft niks trouwens, ik weet ook zonder foto's nog precies hoe bijzonder het was samen, hoe we uitwaaiden op het strand en hoe gezellig ons piepkleine huisje was.

Maar toen er een kindje op komst was, moesten we toch maar eens een fototoestel gaan kopen. Het werd een digitale. Superhandig, je hoeft geen rolletjes te kopen en je kan ze gewoon op je computer zetten. Dat lijkt heel lang goed te gaan en ze staan verder nergens ruimte in te nemen. Maar inmiddels denk ik 'tsjonge, wat hebben we een boel foto's verzameld en wat staan ze in enorm veel mapjes'.


De foto's staan in mapjes per datum dat we ze op de computer hebben gezet. Van elk mapje kijk ik of er nog foto's zijn die weg kunnen vanwege onscherp, niet echt mooi, ronduit mislukt of wel leuk maar ook nog drie of zeven bijna dezelfde net een beetje leukere. Dan knip en plak ik ze in een mapje per jaar. En tot slot verwijder ik het lege mapje waar de foto's vandaan kwamen.

Eh... dat klinkt best simpel, maar heel snel gaat het dus niet. Want o, wat leuk al die foto's. Oudste zoon werd geboren in maart 2005 en als je dan ziet hoe hij veranderde van pasgeboren tot bijna een jaar... die kleine voetjes, hoe hij lachte, duimde en rondkroop. Hoe hij nooit onder de deken bleef liggen, hoe hij altijd en overal op zijn buik draaide. Ik ben klaar met 2005, nog maar een jaar of tien foto's uitzoeken te gaan...









woensdag 12 augustus 2015

Bramenjam

Lange tijd heb ik bij jam maken toch een beetje het beeld gehad van mevrouw Helderder uit Pluk van de Petteflet die in haar smetteloos witte keuken in een enorme pan stond te roeren en vierenvijftig potten bramenjam maakte. Naar mijn idee had je voor jam maken veel tijd, een hele grote pan, veel jampotjes en vooral heel veel fruit nodig.


Een hele openbaring vond ik het dat je ook best een klein beetje jam kan maken. En dan het liefst met fruit dat niet helemaal goed meer is. Fruit dat te zacht is geworden om nog lekker los op te eten, of een beetje raar melig smaakt, of overrijp fruit waar je al wat plekjes af moet snijden, daar kan je juist heerlijk zoete jam van maken. Ook als je fruit hebt opengesneden dat nog te hard of te zuur blijkt te zijn, kan je een poging wagen om er jam van te maken (wel iets langer laten koken om het zacht te laten worden). Als je jam maakt van fruit dat je anders had weggegooid sla je twee vliegen in één klap: minder voedselverspilling en ook nog eens bijna gratis jam.

Het goede nieuws is dat een klein beetje jam maken helemaal niet veel werk is. Je hebt alleen fruit nodig, geleisuiker en een schoon jampotje.
Je weegt het kleingesneden fruit en de suiker. Als je gewone geleisuiker gebruikt neem je evenveel fruit als suiker. Heel veel suiker vind ik dat, ik gebruik liever geleisuiker voor halfzoete jam (geleisuiker speciaal). Een pakje van 500 gram suiker is genoeg voor 1250 gram fruit. Als je het gewicht van het fruit door 2,5 deelt weet je hoeveel suiker je nodig hebt.

Je doet het fruit en de suiker bij elkaar in een pannetje en roert op laag vuur met een houten lepel. Met de lepel plet je het fruit ondertussen een beetje als dat nodig is. Als het even gekookt heeft is je jam alweer klaar.



Als je de jam langer wilt bewaren moet je de potjes eerst koken in een pan met water. Je giet de hete jam erin, doet de deksels goed dicht en zet ze even op z'n kop.

Na de bramentaart van eergisteren hadden we nog steeds een boel rijpe bramen over. We plukten ze er allemaal af, we aten er lekker van en de minst mooie die al een beetje te rijp waren en die plekjes hadden bleven over. Met ongeveer 300 gram bramen maakten we precies een potje bramenjam. In dit geval bespaarde ik me de moeite van het uitkoken van het potje. Die gaat namelijk meteen de koelkast in om opgegeten te worden, voordat hij de voorraadkast te zien heeft gekregen...

Mocht je nou maar zo weinig fruit hebben dat het niet de moeite is om het in een potje te stoppen dan is dat een mooie aanleiding om een lekker toetje te maken. Je kookt de jam en verdeelt dat over toetjesschaaltjes samen met kwark, yoghurt of ijs. Eet smakelijk!


maandag 10 augustus 2015

Knop

Begin mei zag ik de eerste knoppen in de braamstruik in de tuin. Er zaten er best veel aan de lange takken die ik vergeten was te snoeien.


Zo leuk om de eerste kleur te zien die tevoorschijn komt uit een opengaande knop.


De verkreukelde blaadjes die langzaam openvouwen.


Het onopvallende bloemetje dat maar even bloeit.


De blaadjes die er alweer afvallen.
 

De bloemen die zijn uitgebloeid en omgetoverd in groene bramen...
 

... van groene bramen in rode in paarse...


... en van paarse in zwarte bramen.
 
 
De vogels eten er af en toe een paar, maar de meeste hebben we zelf opgegeten. Vandaag waren er zoveel bramen tegelijk rijp dat we ze niet op kregen. Genoeg voor een heerlijke fris-zoete bramentaart (naar een recept voor frambozentaart van Karin Luiten). Jummie!


zondag 5 juli 2015

Trakteren (2)

Jongste zoon was vorige maand jarig.
Het precieze tijdstip was voor hem wat onduidelijk. Met enige regelmaat riep hij "ik ben al 3 jaar" terwijl wij nog van niks wisten.
Hij wist al dat hij op zijn verjaardag de kaarsjes zou mogen uitblazen en dat hij een kadootje zou krijgen.

En ook dat hij op de peuterspeelzaal zou gaan trakteren op tractors, want die had hij mij zien maken.
Omdat peuters (die van mij in ieder geval dan) nog erg blij worden van rozijntjes, zit er een rozijnendoosje tussenin. Op de achterkant staat dat hij 3 jaar is geworden - altijd leuk als de traktatie de peuterhandjes nog een beetje heeft overleefd en in zijn/haar tas is terechtgekomen, de papa's en mama's thuis kunnen zien wie er jarig was.



Het kost bijna niks - gekleurd karton, een vel sterrenpapier, Cars stickers en een paar buigrietjes. En een poosje knippen en plakken dan.

Toen oudste zoon eerder dit jaar tien werd stempelden we dat op sterretjes en maakten torentjes met mini-stroopwafels, een marshmallow en een banaantje.


Heel vrolijk word ik er van, van die traktaties.
En heel groot vind ik mijn zoons worden.


zaterdag 27 juni 2015

Opgeruimd - inpakstress (2)

Het begint buiten al veel meer op leuk kampeerweer te lijken en we gaan nog steeds nog lang niet op vakantie. Sinds ik me deze week voornam om dit jaar eerder te beginnen met inpakken voor de vakantie, ben ik dat ook echt aan het doen.

Ik vond een nieuwe slaapzak bij de Hema in de uitverkoop (zo leuk dat ik bijna jaloers ben dat ik er zelf niet in ga slapen). De slaapzakken werden vanmiddag meteen even uitgetest.



De afgelopen week zocht ik alvast allerlei spullen bij elkaar die langer vantevoren ingepakt kunnen worden. Verder hebben we een lijstje gemaakt waar we alles op schrijven wat we bedenken om mee te nemen, te kopen of te doen.

Dit alles klinkt zo simpel en logisch dat ik me afvraag waarom we dit niet jaren eerder hadden kunnen bedenken. Of misschien bedachten we het wel, maar kwam het er niet van. Of deden we het wel, maar hielp het niet. Ik ben benieuwd hoe we straks gaan vertrekken, maar in ieder geval staat er nu al een tas met spelletjes, een bal, waterspeelgoed en zwembandjes klaar (ik geef daarbij toe dat ik al die mini's
één voor één in de trommel heb gezet omdat dat zo leuk stond voor de foto). Ook staat er een tas met handige spullen zoals een waslijn en knijpers, een paar vuilniszakken en boterhamzakjes en een klein flesje afwasmiddel. Naast een slaapzak heb ik een zeiltje gekocht en een lantaarn. En dat alles heel relaxed. Tot nu toe dan.






woensdag 24 juni 2015

Opgeruimd - inpakstress

We gaan nog lang niet op vakantie, de kinderen moeten nog drie weken naar school en met de temperatuur en de hoeveelheid regen die afgelopen week is gevallen vraag ik me af waarom we ook alweer gaan kamperen.

Maar voordat je het weet gaan we toch echt en begint de inpakstress. Ik ben wel goed in alles bedenken wat we mee moeten nemen en wat er nog moet gebeuren, maar in de planning gaat het meestal een beetje mis. Er moet altijd op het laatste moment nog veel te veel gebeuren, zoals zaklampen en bijpassende batterijen zoeken, een doosje pleisters voor in de toilettas, en een schaar om de pleisters mee knippen, en een zeiltje dat nog gekocht moet worden (vorig jaar ging ik die in de laatste week voor vertrek nog even kopen, 30 graden en drie kinderen die al vakantie hadden op sleeptouw, om er aangekomen bij de winkel achter te komen dat de kampeerafdeling daar was opgeheven), kijken of er genoeg haringen zijn, nog een laatste was doen, de plantjes nog even water geven, de stofzuiger nog even door het huis, en dan met diezelfde drie kinderen die aan het rond stuiteren zijn omdat we bijna op vakantie gaan. Echt, het lukt allemaal uiteindelijk wel, en we vergeten zelfs niks belangrijks. Maar ik vind het niet meer leuk. En ik ga proberen om nu al te beginnen met ervoor te zorgen dat we dit jaar iets relaxter richting de camping vertrekken.

Het helpt dat tijdens het opruimen van de zolder alle kampeerspullen al wel door mijn handen zijn gegaan en ze allemaal netjes bij elkaar staan. Al langer geleden had ik bedacht dat we een luchtbed nodig hadden voor jongste zoon die niet meer in het campingbedje hoeft, en dan meteen nog een luchtbed ter vervanging van degene die vorig jaar lek was gegaan. Toen ik een paar weken geleden een leuke aanbieding zag voor zelfopblaasbare matjes dacht ik dat het wijs zou kunnen zijn om niet te wachten tot het andere (oude) luchtbed ook lek zou gaan, dus kocht ik er meteen drie. Dat scheelt alvast een zoektocht in de stad in de laatste week voor vertrek.



Vandaag heb ik het kampeerservies en bestek bij elkaar gezocht, afgewassen en geteld. Er ontbreken nog wat dingen (en waar o waar zijn al die messen gebleven?) Dus als ik nou komend weekend alvast naar de winkel ga voor een extra bord en bestek, een campingstoel en een zeiltje. Kijk, dan begint het al wat te worden...

maandag 18 mei 2015

Opgeruimd - soort bij soort

Helaas begin ik het gevoel te krijgen dat mijn manier van spullen opruimen en bewaren niet erg handig is.
Het goede nieuws is dat ik dus niet perse te weinig ruimte heb of nooit een net huis krijg - ik hoef alleen maar een betere manier te vinden om bij het nette huis met de handig opgeborgen spullen uit te komen...

Niet zo handig is bijvoorbeeld dat ik spullen van dezelfde soort op verschillende plekken bewaar.

Zo had ik tijdens het opruimen van de spullen een hele stapel mappen verzameld. Mappen in alle soorten en maten - multomappen, doorzichtige insteekhoesjes met gaatjes, doorzichtige insteekhoesjes zonder gaatjes, insteekhoesjes met vrolijke bloemetjes, kartonnen bewaarmapjes en niet te vergeten snelhechters. Ongeveer de helft ervan kon weg. Waaronder mappen die over zijn sinds de digitalisering van bankafschriften en verzekeringspapieren. En snelhechters die ik voor het laatst heb gebruikt toen ik nog studeerde. De andere helft ligt nu allemaal netjes bij elkaar in de kast. Als ik eenmaal klaar ben met het opruimen van alle papieren, ga ik nog een keer kijken welke mappen mogen blijven en welke alsnog weg kunnen.


 
Verder kwam ik overal en nergens bewaarde recepten tegen. Een deel die beneden netjes bij elkaar in een map stonden. Een ander deel dat in een ander mapje op zolder lag. Losse recepten die tussen andere nog niet uitgezochte papieren lagen. Krantenbijlagen en Allerhandes die ik nog had bewaard om door te kijken en er recepten uit te knippen. Ik heb overwogen ze allemaal weg te gooien, maar dat vond ik toch te jammer. Langer geleden deed ik al een hele stapel kookboeken weg, omdat daar zoveel recepten in stonden die ik toch nooit maakte. Maar recepten die ik bij elkaar verzameld heb omdat ze zo lekker zijn of omdat ik ze ooit nog eens wil maken, die wil ik graag bewaren. Het leukst vind ik de Koken-met-Karin recepten (die zonder pakjes en zakjes). Die kan je ook wel kopen, hele kookboeken zijn ervan. maar als er dan elke zaterdag een recept van haar staat in de krant die ik toch al koop, vind ik het wel de moeite waard om die elke zaterdag uit te knippen en te bewaren. Toen ik alles bij elkaar verzameld had kon zo de helft weg. De rest haalde ik uit de mappen en stopte ze allemaal bij elkaar in een doos (lege dozen zat op zolder). Ik schreef er op dat daar de recepten in zitten. Als ik er een keer voor ga zitten kan er vast nog wel een deel weg, en stop ik ze misschien in een mooie lege map, of laat ik ze in de doos maar dan in mapjes met categorieën als hoofdgerecht, toetjes en gebak. Maar voorlopig ligt het zo helemaal niet in de weg.


woensdag 13 mei 2015

donderdag 7 mei 2015

Opgeruimd - lucht

Het is raar.
Maar hoe meer ik op zolder spullen opruim, heen en weer schuif, soort bij soort leg, uitzoek en weer verschuif, hoe meer ruimte er over lijkt te blijven.
Lege vloerruimte bijvoorbeeld, en lege mandjes en dozen:





Nou is het natuurlijk logisch dat als je spullen wegdoet, er dan ruimte overblijft. Ik deed de afgelopen tijd best wat weg, zoals oud papier en kleding. Spullen die via de kringloopwinkel misschien nog een tweede thuis krijgen, en spullen die zo de vuilnisbak in konden (zoals een speelkleed waarvan de onderkant uit elkaar viel toen er weer eens op gespeeld werd).

Maar toch lijkt er echt meer ruimte over te blijven dan de ruimte die de spullen die weg zijn gegaan nodig hadden.

Volgens mij was het voor een deel gewoon lucht. Als spullen rommelig door elkaar heen liggen nemen ze meer ruimte in. Hoe meer rommel je hebt, hoe luchtiger alles er bij ligt zeg maar. Je hoeft je spullen dus alleen maar netjes neer te zetten in of op passende dozen, kratten en planken - zelfs nog zonder dat je spullen weg hebt gedaan blijft er dan ruimte over...

De strategie tot nu toe voor de zolder is om eerst alles zoveel mogelijk soort bij soort te verzamelen. Daarmee wordt de overbodige 'lucht' alvast uit de weg geruimd. Ik heb daarvoor een stapel kratten die nog geen vaste bestemming hebben. In eentje verzamel ik losse papieren, in een andere kaarten en kindertekeningen, in nog een paar losse spulletjes.
Daarna kunnen de spullen per soort uitgezocht worden. De krat met kaarten en kindertekeningen is inmiddels weer leeg. Die heb ik uitgezocht, een deel weggedaan en de rest in dozen gedaan om te bewaren.