donderdag 22 februari 2018

Blauwe lucht en omgewaaide bomen



Wat scheen de zon heerlijk vandaag, en wat was de lucht mooi blauw.


Ik liep een rondje door het bos en daar werd voor de verandering de stilte en het vogelgefluit afgewisseld door helikopters (waarschijnlijk aan het oefenen op het dichtbij gelegen militaire oefenterrein), motorzagen en tractors. Er liggen nog steeds veel bomen die zijn omgewaaid bij de storm van vorige maand. Die zijn ze aan het opruimen, vandaar de zagen en tractors. Sommige bomen zijn geknakt, maar veel zijn met de wortels er nog aan uit de grond gerukt, wat er best indrukwekkend uitziet. Wat waaide het ook enorm hard die dag! 




dinsdag 20 februari 2018

Kwijt (vervolg)

Kettinkje vandaag nog steeds kwijt.

Jarenlang meer dagen wel dan niet gedragen.

Alleen mijn trouwring zou ik nog meer missen als ik hem kwijt was. Eigenlijk zijn dat meteen ook de enige twee 'serieuze' sieraden die ik heb - van echt goud, en weliswaar geen honderden euro's waard, maar toch wel veel in emoties gemeten als ik er zo over nadenk. En nu ik erbij stil sta wat ik er van zou vinden als ik ze kwijt was. Ben.

Het kettinkje kan vervangen worden. De trouwring trouwens natuurlijk ook wel - het blijft een symbool van iets waarvan de waarde blijft, ook al is het symbool kwijt. Maar toch wil ik liever mijn kettinkje terug.

Ik graaf in mijn geheugen. Ik kijk toch nog een keer tussen de was, in het randje van de wasmachine en voor de zekerheid ook in de filter.

En daar, in de zak van een vest dat naast de wasmand ligt (waar ik gisteren ook in heb gekeken maar niet goed genoeg) zit toch echt een kettinkje dat nu niet meer kwijt is.




maandag 19 februari 2018

Kwijt

Pinpas kwijt, overal gezocht.

Het is een jaar of twee geleden.
Na de min of meer logische plekken doorzocht te hebben graaf ik in mijn geheugen. Waar ben ik geweest, wat heb ik gepind?

Ik ben bij een pinautomaat geweest, maar het geld zit wel in mijn portemonnee. Het pasje kan dus in ieder geval niet ingeslikt zijn. Op de grond laten vallen misschien? Naar de supermarkt om dit na te vragen, maar daar hebben ze niks gevonden.

Ik ga twijfelen aan mezelf. Ik ben weleens chaotisch, maar mijn pinpas raak ik toch niet zomaar kwijt? Gestolen lijkt me niet zo waarschijnlijk, aangezien ik verder niks kwijt ben.

Onder de bank gekeken, tussen de papieren, bij het speelgoed. In mijn jaszakken, in alle vakjes van mijn tas. Ook in de andere tas (die ik denk ik niet gebruikt heb, maar toch) en in mijn regenjas. De driejarige vindt het grappig om post door de brievenbus naar buiten te duwen - hij zal toch niet de pinpas uit mijn portemonnee hebben gehaald en door de brievenbus naar buiten geduwd?

Nog een keer alles nagezocht. Het opgegeven en de pas geblokkeerd. Voor mezelf gerelativeerd door te bedenken dat dit sinds ik in het bezit ben van een bankpas de allereerste keer is dat ik er een kwijt ben.


Vandaag.

Ik zoek een kwijt kettinkje. Overal gezocht. In de wasmand, achter de kast, onder de bank. Voor de zekerheid ook in de stofzuigerzak.

Ik kom op het slimme idee om in de kieren van de bank te zoeken. Niet dat ik dat nooit doe, maar onder de leuningen blijken de kieren nog verder door te lopen en als je daar dan helemaal onder voelt zit er nog meer kier.

Kettinkje niet gevonden. Wel potloden, haarelastiekjes en puzzelstukjes. En de pinpas van twee jaar geleden.





dinsdag 13 februari 2018