Kwijt

Pinpas kwijt, overal gezocht.

Het is een jaar of twee geleden.
Na de min of meer logische plekken doorzocht te hebben graaf ik in mijn geheugen. Waar ben ik geweest, wat heb ik gepind?

Ik ben bij een pinautomaat geweest, maar het geld zit wel in mijn portemonnee. Het pasje kan dus in ieder geval niet ingeslikt zijn. Op de grond laten vallen misschien? Naar de supermarkt om dit na te vragen, maar daar hebben ze niks gevonden.

Ik ga twijfelen aan mezelf. Ik ben weleens chaotisch, maar mijn pinpas raak ik toch niet zomaar kwijt? Gestolen lijkt me niet zo waarschijnlijk, aangezien ik verder niks kwijt ben.

Onder de bank gekeken, tussen de papieren, bij het speelgoed. In mijn jaszakken, in alle vakjes van mijn tas. Ook in de andere tas (die ik denk ik niet gebruikt heb, maar toch) en in mijn regenjas. De driejarige vindt het grappig om post door de brievenbus naar buiten te duwen - hij zal toch niet de pinpas uit mijn portemonnee hebben gehaald en door de brievenbus naar buiten geduwd?

Nog een keer alles nagezocht. Het opgegeven en de pas geblokkeerd. Voor mezelf gerelativeerd door te bedenken dat dit sinds ik in het bezit ben van een bankpas de allereerste keer is dat ik er een kwijt ben.


Vandaag.

Ik zoek een kwijt kettinkje. Overal gezocht. In de wasmand, achter de kast, onder de bank. Voor de zekerheid ook in de stofzuigerzak.

Ik kom op het slimme idee om in de kieren van de bank te zoeken. Niet dat ik dat nooit doe, maar onder de leuningen blijken de kieren nog verder door te lopen en als je daar dan helemaal onder voelt zit er nog meer kier.

Kettinkje niet gevonden. Wel potloden, haarelastiekjes en puzzelstukjes. En de pinpas van twee jaar geleden.