zaterdag 31 januari 2015

Opgeruimd - keukenkastjes

Het goede nieuws is dat het kastje met de theedoeken, handdoeken en vaatdoekjes en het kastje met de borden en bakjes van zichzelf al netjes waren. Wat er in staat past precies en wordt ook altijd op de goede plek teruggezet.


De andere kastjes geven wat meer problemen. Om te beginnen zijn het er niet heel erg veel. Ook hebben we geen inbouwkasten, bijkeuken of royale halruimte om voorraad en spullen in kwijt te kunnen. Nou vind ik dat op zich geen reden om het een troep te laten worden. Ik bedoel, er zijn vast een heleboel mensen met kleine keukens in kleine huizen, appartementen of woonboten waar het altijd netjes en opgeruimd is. Maar ik woon dus niet in een klein huis, appartement of woonboot en toch is mijn keuken niet netjes.

Gisteren begon ik met de keukenkastjes. Om te beginnen zette ik veel van de voorraad in de nieuwe kast zonder pootjes. Jaa lege ruimte in de keukenkastjes, daar word ik blij van! Een paar keukenkastjes haalde ik leeg en maakte ik schoon.


Er konden wel wat spullen weg, waaronder een bakje met een barst en een bijna vol potje kruidnagels die tot mei 2011 houdbaar waren. Het is het eerste en enige potje kruidnagels dat ik ooit gekocht heb. Blijkbaar verhuisde ik het potje netjes mee in 2010 toen we hier kwamen wonen. In ieder geval waren ze toen nog niet over de houdbaarheidsdatum heen...


Nou is het helemaal niet zo heel moeilijk om alles uit je keukenkastjes te halen, en nadat je de kastjes hebt schoongemaakt alles weer terug te zetten en bewonderend te kijken hoe netjes het eruit ziet. Het moeilijke gedeelte komt nog. Dagelijks worden er dingen uit de keukenkastjes gehaald en moeten ze er na het afwassen weer in worden teruggezet. Ik ben benieuwd. Voor nu heb ik er wel vertrouwen in dat het door de extra ruimte en door er goed over na te denken wat we waar neer zetten het in de toekomst wat netter gaat blijven. Dat moet kunnen, toch? Eerst wacht de rest van de keukenkastjes nog om opgeruimd te worden.

dinsdag 27 januari 2015

Opgeruimd - verkeerde pootjes

We gingen goed voorbereid naar de Ikea. Op internet hadden we de namen en de artikelnummers van de meubels die we van plan waren te kopen al opgezocht. Gewapend met een lijstje liepen we gestroomlijnd door de winkel. Echt snel ging het, en we waren nog steeds vrolijk toen we in het restaurant waren aanbeland. We kochten alleen wat we van plan waren om te kopen, met uitzondering van drie bloempotjes en twee plantjes. Maar die potjes waren dan ook wel echt heel leuk en ook nog eens in de opruiming. En ze staan echt mooi in de opgeruimde vensterbank.

Nadat we bijgetankt waren in het restaurant gingen we naar het magazijn. Echt goed ging het. Een voor een konden we artikelnummers van het lijstje afstrepen nadat we ze in de betreffende rij-nummers en vak-letters hadden opgezocht. Grote pakken onderop de kar, streepjescodes aan de zijkant voor het scannen. Betalen, de grote spullen afgeven om te laten bezorgen en op naar huis!

Toen het eenmaal bezorgd was ging het in elkaar zetten ook erg goed. Samen met jongste zoon zette ik een computerbureau, een bureaustoel en een peuterbed zonder problemen in elkaar.

's Avonds begon mijn leuke man aan de kast. Het was een beetje laat geworden, te laat om 25 spijkers in de kast te timmeren. Alleen nog even de pootjes er aan schroeven dan. O ja. Die pootjes. Daar was wat mee.


De rij en het vak waar volgens de pakbon de pootjes moesten liggen was leeg. Er stond bij dat het witte pootjes waren. Nou hebben we thuis al precies zo'n zelfde kast met rvs pootjes. Die lagen er wel. Ze hadden zelfs dezelfde naam als de pootjes van de pakbon. Die namen we dus, omdat die andere op waren, en het niet in ons opkwam dat het wel eens zo zou kunnen zijn dat als het nummer niet precies klopt, het niet precies op die kast past. En een beetje omdat het heel goed ging, we nog steeds vrolijk waren, maar we toch wel graag bijna naar huis wilden.

Oké, die pootjes dus. Die pasten niet. De schroefjes waren te klein of de gaatjes in de kast te groot. En de dichtstbijzijnde Ikea is 30 kilometer verderop. En zonder pootjes kan de deur niet open en dicht. En een kast die half in elkaar zit staat nogal in de weg in plaats van dat hij helpt bij het opruimen.

Het is hier dus nog niet echt opgeruimd. Uiteindelijk staat de kast met een plank eronder zodat de deur toch wel open en dicht kan. Ik kijk er nu al naar uit wat ik er deze week allemaal in ga opbergen, ook al mist er dan een plank. Als we eenmaal de goede pootjes hebben bemachtigd, haal ik hem wel weer leeg. Kan ik gelijk de inhoud weer eens opruimen...


maandag 26 januari 2015

Groot bed

De meubels die we vorige week kochten zouden vandaag worden bezorgd. Het waren er best wat tegelijk, dus dan is bezorgen wel de moeite, zeker bij gebrek aan eigen auto/trekhaak/aanhanger/bus/Ikea om de hoek. Het enige nadeel van bezorgen vind ik het wachten en het gegeven dat je ook nog andere dingen te doen hebt waarvoor je je huis uit moet, wat dan dus niet kan, zoals je kinderen uit school halen.

Vandaag viel het reuze mee met het wachten. Gisteravond wisten we al dat het ergens in de ochtend bezorgd zou worden. Vanochtend werden we gebeld dat ze om half 9 zouden komen. De kinderen fietsten met papa mee naar school, de meubels kwamen inderdaad om half 9 al. Ze zouden overblijven voor het geval de bezorging later zou worden. Dat was achteraf niet nodig geweest, maar het kwam wel goed uit. Nu hadden peuter en ik een zee van tijd voor het uitpakken en in elkaar schroeven, en bovendien hoefden we tussen de middag niet door de regen.



We schroefden het computerbureau en de bureaustoel in elkaar. Het was fijn dat we het samen deden, want bij de Ikea hadden ze uit voorzorg al in de gebruiksaanwijzing gezet dat het niet goed voor je gemoedstoestand is om het in je eentje in elkaar te zetten...



 
Net toen we naar buiten wilden gaan, ging het regenen. Daarom gingen we toch eerst maar beginnen met het nieuwe peuterbed in elkaar te zetten. Wow, dat is toch wel weer een mijlpaal, van het ledikant naar een groot bed. Daar zat mijn grote kleine jongen, enthousiast de schroefjes aan te draaien (en vervolgens weer los te schroeven). Toen begin van de middag het bed stond en opgemaakt was ging hij liggen. 'Lekker slapen mama, doeg'. Ik moet er nog even bij vertellen dat hij al een half jaar niet meer in bed is gaan liggen om een middagslaapje te doen. Hij gaat ook niet even op de bank liggen als hij moe is. Hooguit valt hij achterop de fiets in slaap als we om drie uur naar school toe fietsen (daarbij niet gehinderd door kou of regen). Maar na tien minuten ging ik even kijken en daar lag hij te slapen, onder zijn Sesamstraat dekbed. Welterusten!

woensdag 21 januari 2015

Opgeruimd - de bomen en het bos

De vensterbank is mijn houvast. Die is namelijk nog steeds heel netjes. Hij wordt opgevrolijkt door nieuwe Ikea-bloempotjes en een amaryllis die al sinds de kerst nieuwe bloemen blijft produceren.



Bij de Ikea hebben we, naast die bloempotjes, een kast gekocht en een computerbureau, waarmee het de bedoeling is dat het opruimen wat makkelijker gaat worden. We hebben dan namelijk a) de computer op het computerbureau staan in plaats van op de eettafel, waardoor de eettafel een stuk leger wordt, en b) in de kast die in de hal komt te staan ruimte voor regenpakken, voorraad die nu in de overvolle keukenkastjes staat en nog veel meer. Het is nog niet bezorgd en zit nog niet in elkaar, dus hierover later meer.


Ondertussen doe ik mijn best om door de bomen het bos niet kwijt te raken. Ik heb al van alles overhoop gehaald waardoor het er nu beneden niet zo netjes uitziet. Gelukkig wordt de boekenkast wel steeds netter. Vandaag ruimde ik weer twee planken op, nog acht te gaan.

Ook begon ik mijn mail op te ruimen. Hoewel mailtjes niet letterlijk in de weg liggen, heb ik al zo lang niet structureel mijn mail opgeruimd, dat het een onoverzichtelijk geheel is geworden. Ik kan berichten niet goed terugvinden of ben er een poos naar aan het zoeken, vergeet mailtjes omdat ze al niet meer bovenaan staan, en heb een heleboel bewaard wat allang weg had gekund. Eerdere pogingen strandden, maar nu heb ik denk ik een tamelijk waterdicht systeem bedacht. Om te beginnen zet ik de inbox op sorteren op afzender in plaats van op datum. Gisteren heb ik alle mailtjes van afzenders die met een A beginnen in mappen gedaan of weggegooid. Dit deed ik zowel voor de inbox als voor de verzonden mailtjes. Als ik dit volhoud en regelmatig een letter van het alfabet doe (en wie weet, is de kans dat ik het volhoud groter omdat ik hier heb geroepen dat ik het ga doen), heb ik op het eind een lege inbox en kan ik veel makkelijker mijn mail bijhouden. Als ik er een poos niet aan toe gekomen ben, zie ik als ik de inbox weer op 'sorteren op afzender' zet, precies waar ik gebleven was. Op naar de B...

maandag 19 januari 2015

Opgeruimd - boekenkast

Onze boekenkast trekt papieren, speelgoeddingetjes en dingetjes in het algemeen aan. Ze verzamelen zich op de boeken, voor de boeken, en bovenop de kast. De peuter kan er niks aan doen, hij kan er niet bij. Hoewel hij dan wel weer de aanleiding is dat daar spullen tijdelijk buiten zijn bereik worden neergelegd door mij of willekeurige andere huisgenoten, waarbij dat tijdelijk een rekbaar begrip is. Ik ben trouwens nog nooit een opvoedboek tegengekomen waarin wordt geadviseerd alles waar je peuter het op heeft gemunt snel buiten zijn bereik te leggen, maar dat terzijde.

We hebben een handige boekenkast met deurtjes voor de onderste helft. Je zou denken dat de rommel nog beter achter die deurtjes kan liggen, want daar zie je het tenminste niet. Maar nee, achter de deurtjes valt het best mee, de dingetjes verzamelen zich in de bovenste zichtbare helft.

De ideale oplossing zou zijn als iedereen in huis zou ophouden met spullen zonder erbij na te denken bovenop of voor de boeken neer te leggen. Ik ga het eens in de groep gooien. Voor nu begin ik met een plank tegelijk tot de hele boekenkast weer voornamelijk gevuld is met boeken. Hieronder zie je de eerste twee planken, nog tien te gaan...

 

vrijdag 16 januari 2015

Opgeruimd - regenpakken

Was er op de middelbare school nog een tijd dat je echt niet in een regenpak gezien wilde worden - daar ben ik inmiddels wel overheen. Zomaar wat redenen om regenpakken best belangrijk te vinden:
Dagelijks fietsen.
Niet even kunnen wachten tot de bui overwaait omdat de school ondanks regen/ hagel/ storm verwacht dat je kinderen op tijd gebracht en gehaald worden.
Het gegeven dat ik twee keer zolang in de regen fiets, omdat ik dus niet alleen naar school toe fiets, maar ook weer naar huis.

Vandaag ben ik thuis, want ik ben wel weer beter, maar dochter is nog aan het uitzieken en zoon is vannacht begonnen met ziek zijn. Het is droog en na alle regen van afgelopen tijd is dat een mooie aanleiding om de regenpakken op te ruimen. Nadat ze allemaal droog zijn vouw ik ze op en check of ze compleet zijn (niks op school blijven liggen? of thuis, maar op zolder/ in de schuur waar ze een volgende regenachtige ochtend onvindbaar zijn). Eventuele scheurtjes plak ik met duct tape. Kan dat? Ja, dat werkt heel goed. Zolang je de tape maar aan de binnenkant plakt, dan zie je er niks van.


Het halletje waar de regenpakken liggen ruimde ik ook op. Ik zocht de spullen die er niet thuishoorden uit, deed een paar reserveschoenen weg die niet meer pasten en stofzuigde in de hoekjes.


 Als laatste maakte ik een to-do lijstje voor op de koelkast:
* Nieuw kapstokje voor de schooltassen. Die er nu hangt vond ik heel leuk, en het leek me heel handig. Helaas blijven de tassen er niet goed ophangen, dus is hij in de praktijk vooral onhandig.
* Grotere maat regenlaarzen kopen
* Grotere maat gymschoenen op zolder opzoeken
* Nieuw regenpak voor mezelf
Dat nieuwe regenpak staat met stip op 1, omdat de mijne nogal lek is. En daar valt zelfs met duct tape niks meer aan te doen.


donderdag 15 januari 2015

Griep

Trillerig en een beetje verbluft lag ik gistermiddag om drie uur in bed. Was ik om twaalf uur nog naar school gefietst om twee vrolijke kinderen op te halen, inmiddels waren zowel mijn dochter als ik onderuit gehaald door een plotseling griepvirus. Gespuugd, tot zeven keer toe - een van de weinige dingen die me nog een beetje houvast geven is bij te houden hoe vaak ik moest spugen. Vandaar dat ik nog weet dat ik bij de griep van vorig jaar tot twintig telde - en da's veel hoor in een nacht tijd. Gelukkig was het deze keer 's nachts weer over. Vandaag brachten we door op de bank, aten en dronken weer wat, keken tv en lazen een tijdschrift. Vanavond kookte ik, draaide een was en nam een douche. Een beetje verbaasd zit ik achter de computer. Ik ben er wel weer, geloof ik.

maandag 12 januari 2015

Opgeruimd - in theorie

Vandaag ruimde ik op bovenop de koelkast.
Voor:


Na:

Het was niet zo netjes bovenop de koelkast. Deels komt dit omdat ik niet zo lang ben dat ik boven de koelkast uit kom en de spullen die zich er verzamelen die er niet horen (zoals een waxinelichtje en twee lege statiegeldflessen) niet echt binnen mijn blikveld liggen.

In theorie, bedacht ik vandaag, zou het zo moeten zijn dat als ik elke dag een hoekje/ plekje/ laatje opruim, mijn huis uiteindelijk na een heleboel dagen best netjes is geworden. Voorwaarde is natuurlijk wel dat je alle plekken die netjes geworden zijn met enige regelmaat blijft opruimen. Tot nu toe gaat het goed, want mijn vensterbank is nog steeds heel netjes...

zaterdag 10 januari 2015

Opgeruimd - uitgestelde klusjes

Er zijn van die spullen die maar blijven rondslingeren omdat er nog iets mee moet gebeuren. Zo had ik een vest met een los naadje. Ik ben geen held in kleding repareren, maar een naadje weer vastnaaien kan ik heus wel. Best vaak heb ik er aan gedacht. Toen ik hem op de waslijn hing en het gaatje zag en me voornam er iets aan te doen. Toen ik hem in de kledingkast steeds weer boven op de stapel legde (in de hoop dat er dan sneller iets zou gebeuren). Toen ik hem beneden neerlegde, op de stoel, op de tafel, in de kast.

Het enige wat ik ervoor hoefde te doen was mijn blikje met naalden en een blauw draadje pakken. Na een minuutje of twintig was het klaar, kon het vest in de kast en nam daarmee geen ruimte op de stoel, op de tafel en in mijn hoofd meer in. En, ook niet onbelangrijk, ik kan hem nu gewoon weer aan.



Ook lag er al tijden een pen met een los schroefje. Het was zo'n klein schroefje dat het niet lukte met een gewone schroevendraaier. Speciaal voor dat doel hebben we een setje met extra kleine schroevendraaiers, maar ik wist niet waar die lag. De enige moeite die het uiteindelijk kostte was aan mijn leuke man vragen waar de schroevendraaier lag, heen en weer naar zolder lopen en het schroefje aandraaien. Klaar.


vrijdag 9 januari 2015

Opgeruimd - sleutelbakje

Je zou je kunnen afvragen of je echt foto's wilt maken van de rommelige plekjes in je huis. Maar goed. Zo zag mijn sleutelbakje er vanochtend uit:


Het sleutelbakje en zijn directe omgeving (eigenlijk het hele dressoir waar hij op staat) heeft dezelfde magnetische werking als de vensterbank. Er komen allerlei spullen in terecht die er niet thuishoren.


De gewone sleutels mochten in het sleutelbakje blijven. De reservesleutels gingen in het daarvoor bestemde bakje, de legoblokjes naar de bak met lego, de kapotte veiligheidsspeld in de prullenbak, en zo verder. Aangekomen op dit punt is mijn grootste valkuil dat ik halverwege weer stop. Of halverwege de rest waarvan ik zo snel niet weet waar het naar toe moet in de kast stop (bijvoorbeeld als de visite er bijna aankomt). Aangemoedigd door mijn vensterbank die er nog steeds mooi netjes bij lag, en door mijn kinderen die hielpen om een foto te maken, ruimde ik alle papieren die er lagen ook nog op, tot het er zo uitzag:

donderdag 8 januari 2015

Opgeruimd - begonnen

Het leek me het beste om meteen maar iets te doen met mijn opruimvoornemens. Mijn ervaring is dat als ik in mijn hoofd heb dat ik wil opruimen, ik dat beter niet kan uitstellen. Voor je het weet is alle behoefte aan opruimen weer spoorloos verdwenen.

Op zoek naar een klein, haalbaar opruimdoel viel mijn oog op de vensterbank. Vooral de vensterbank in de keuken die wat hoger is en daardoor onbereikbaar voor peuterhandjes, werkt als een soort magneet op allerlei spulletjes. Het gaat zo geleidelijk dat het me nauwelijks opvalt. Maar ook al zie ik het zelf niet meer, rommelig is het wel.


Wat voor spullen verzamelden zich de afgelopen tijd zoal op mijn vensterbank?

* speelgoed
* opgegloeide glow-in-the-dark-sticks
* soort schroefje (daar neergelegd met het doel na te vragen of iemand weet of het ergens van is)
* microvezeldoekje (als bewijs dat ik echt wel regelmatig afstof)
* bakje pompoenpitten (gedroogd en klaar om gepeld en opgegeten te worden)
* 2 bloembolletjes
* mandje met wasknijpers

Nou, dat soort dingen dus. Nadat ik de spullen had opgeruimd cq naar de kinderkamers verplaatst en de vensterbank had afgestoft, viel het me op dat de planten er ook nogal stoffig uitzagen. Ik zette ze buiten op de picknicktafel waar de regen en wind zorgden voor een gratis uitgebreide opfrisbeurt. Alleen zag de vensterbank er nu zo kaal uit dat ik het gevoel kreeg dat ik alle voorbereidingen had getroffen om de ramen te gaan zemen. Hé, dat was niet de bedoeling! Nou, vooruit dan. Alleen de drie ramen in de keuken. En alleen de binnenkant.

Toen ik de plantjes weer naar binnen had gehaald zag het er zo uit:


Dat van die planten beviel me wel, en omdat het nog steeds regende heb ik de planten uit de woonkamer ook maar buiten gezet. En die vensterbank ook schoongemaakt. En er een blogje over geschreven. Kijk, dan kan ik in ieder geval niet meer zeggen dat er niks van mijn goede voornemens terecht is gekomen.

Soms zou ik wel wat netter willen zijn...

... bijvoorbeeld als ik een poging doe om alles op te ruimen, maar er altijd allerlei papieren overblijven die dan weer op een stapel in de kast belanden.

... als ik iets in de kast wil leggen, maar er niks meer bij past vanwege alle stapels.

... als ik iets zoek waarvan ik zeker weet of vermoed dat het ergens op een stapel ligt, maar ik dus eerst die hele stapel moet doorzoeken.

... als ik echt wel regelmatig opruim op zolder en spullen wegdoe, maar er alsnog een hele berg met spullen ligt die maar niet kleiner lijkt te worden.

... als de bieb weer eens verdient aan onze boetes. Hoe moeilijk kan het zijn om je boeken gewoon altijd op tijd terug te brengen of te verlengen?

En dan heb ik nog niet genoemd dat er soms spullen uit het bovenste keukenkastje vallen als ik het deurtje opendoe. Bij de meeste andere mensen lijkt dit niet te gebeuren (of ze praten er liever niet over).


Soms denk ik ook dat het best wel meevalt...

... bijvoorbeeld als ik een postzegel nodig heb en die moeiteloos tevoorschijn tover uit het bakje in de bovenste la waar "postzegels" op staat.

... idem, maar dan met een pleister en het bakje waar "pleisters" op staat.

... als het vriest, we weg moeten en er handschoenen van een willekeurig gezinslid nat of kwijt blijken te zijn en ik op zolder binnen twee minuten een reservepaar kan vinden (en we daarna ook niet vergeten om de oorpsronkelijke handschoenen weer op te sporen of op de verwarming te leggen).

... als ik de wasmachine 's avonds laat alvast aanzet en de volgende ochtend voor schooltijd de was al heb opgehangen.

... toen ik op 31 december nog wist waar ik de vuurwerkbrillen een jaar eerder had opgeborgen.


Kortom, hopeloos is het niet. Maar ik zou dus wel wat netter willen zijn. Gestructureerder. Met meer ruimte in mijn huis en hoofd. Op een rijtje zetten waarom ik doe wat ik doe en laat liggen wat ik laat liggen.

Nu het nieuwe jaar weer is begonnen en ik me weer eens heb voorgenomen om wat netter te worden, en ik me ook heb voorgenomen om weer een jaar te gaan bloggen, begint het een beetje te kriebelen. Zou ik die twee niet kunnen combineren? Het lijkt me in ieder geval een heel optimistisch begin van het nieuwe jaar. Wie weet, kan ik mezelf een beetje netter bloggen.