maandag 11 augustus 2014

Reading Challenge - onweerstaanbaar

Jarenlang heb ik het niet echt meer gedaan. Als kind las ik uren en uren, haalde zeven boeken uit de bieb, las ze allemaal en ging weer terug voor nieuwe. Blijven lezen ben ik altijd wel, bij vlagen veel en ook tijden weinig. Maar kinderboeken, daar ben ik op een gegeven moment toch zo'n beetje mee gestopt.

Toen ik moeder werd waren er weer boeken als Nijntje, Grote beer kleine beer en Gonnie om eindeloos vaak voor te lezen. Maar het lezen van kinderboeken kwam pas echt terug toen onze zoon zelf begon te lezen. Ik haalde mijn boeken van vroeger van zolder en las met hem mee. Zat weer in de lift van Abeltje, was weer in het donkere bos met Daantje de wereldkampioen.

Ook boeken die ik niet van vroeger ken, lees ik regelmatig mee. Leuk is dat, om te weten waar hij om moet lachen, wat hij spannend vindt. En gezellig om af en toe te praten over boeken die we allebei gelezen hebben. Maar nog afgezien daarvan ... hoe onweerstaanbaar grappig, spannend, ontroerend zijn kinderboeken! Verhalen zijn lekker gek, luchtig en kunnen tegelijkertijd over gevoelens gaan, over vriendschap, over de dood en de liefde. De kinderen snappen de dingen vaak veel beter dan de volwassenen. Met een beetje geluk vallen die volwassenen mee of zijn ze echt aardig, grappig, lief, behulpzaam. Maar met een beetje pech snappen ze er allemaal niks van of zijn ze zo gemeen dat ze doen denken aan juffrouw Bulstronk uit Matilda. Droevige, moeilijke en enge dingen gebeuren ook, maar het eindigt gewoon goed, de kinderen bevrijden de opgesloten mensen, redden de bomen, lossen de raadsels op.

Zo las ik van Mirjam Oldenhave de serie boeken over Mees Kees (de nog niet helemaal volwassen stagair die zijn lessen ondersteunt met cola en chips, flink in de weg wordt gezeten door Dreus het hoofd van de school, maar ondertussen de kinderen wel echt dingen bij weet te brengen), las ik van Janneke Schotveld de boeken over Superjuffie (juf Josje, die als er dieren in nood zijn verandert in Superjuffie om ze te helpen, samen met de kinderen plannen maakt om bomen te sparen en plastic soep op te ruimen, daarin helaas voortdurend gedwarsboomd door meester Snor de directeur - wat is dat toch met directeuren van basisscholen?) en het sprookjesachtige Zsa Zsa.

Kinderboeken, ik hou ervan!

zondag 10 augustus 2014

Vakantie (3) - thuis

Vantevoren heb ik altijd veel zin om op vakantie te zijn, maar zie ik toch altijd weer op tegen het inpakken. Voor vertrek raak ik meestal lichtelijk gestresst. Alleen spullen in een tas stoppen lijkt best te doen, maar daar komen altijd dingen bij als kleren die mee moeten maar nog in de wasmachine zitten, spullen die kwijt of stuk blijken te zijn, kinderen die er enthousiast vandoor gaan met dingen die ik net klaar gelegd dacht te hebben.

Deze keer ging het best goed (lees: we waren niet tot middernacht bezig en kregen geen ruzie als gevolg van te laat nog bezig zijn met inpakken en opruimen), maar ik blijf het een heel gedoe vinden. In de week voor vertrek was het erg warm, waardoor ik meer zin had om lekker lui een boek te lezen dan op de warme zolder de kampeerspullen op te zoeken. Die hadden we drie jaar geleden voor het laatst gebruikt en netjes allemaal bij elkaar opgeborgen. Tent, haringen, gaspit, waslijn, fijne stoel 1. Fijne stoel 2, die er om onduidelijke reden niet bij lag, bleek op de vlonder in de schuur te liggen. Om het campinggevoel vast op te roepen ging ik er even op zitten. Reden opgehelderd, stoel doorgezakt. Met een passend boutje was hij zo weer gerepareerd, maar je vraagt je toch af waarom we dat niet drie jaar geleden meteen gedaan hadden.

Langzaamaan begon het ergens op te lijken, stapelden de spullen en tassen zich op. En daar maakte ik me dan ook weer druk over. Waarom nemen we zoveel spullen mee? Maar ja. Voor kamperen heb je nou eenmaal wel een tent nodig, en slaapzakken, luchtbedden, pannen, een teiltje, dat soort dingen. Hoewel het dus tijdens het inpakken zo warm was dat ik me niet kon voorstellen dat ik een paar dagen later blij zou zijn met een warme pyama, nam ik die toch mee, en naast een parasol, zwemspullen, slippers en voor iedereen een badhanddoek, ook paraplu's, vesten en vijf paar laarzen.

Tijdens het inpakken leek het me onwaarschijnlijk dat we overal aan zouden denken, maar toen de vakantie eenmaal begonnen was bleek dat we niks vergeten waren. Hoewel het meestal heerlijk weer was, hebben we de laarzen en vesten ook aangehad, en werden de nachten zo fris dat we inderdaad blij waren met warme pyama's.

Genoten, tot rust gekomen, was ik toch ook wel weer blij om weer naar huis te gaan. Op de klok duurde de terugweg even lang als de heenweg. Toch leek het terug veel sneller te gaan. Heen veel geklommen, betekent terug vaker dalen. Ook lijkt het minder lang te duren als je al weet waar je naar toegaat, met elk stukje dichter bij huis komt.


Wat is het dan fijn om veilig weer thuis te komen, de was in de wasmachine te stoppen, de wc in de buurt te hebben, weer eens uitgebreid te koken, in je eigen bed te slapen.

Weer thuis!

zaterdag 9 augustus 2014

Vakantie (2) - kamperen

Waar de tijd loskomt van de klok
je niet veel meer hoeft te doen
dan voor je tent zitten,
genieten van de zon,
blote voeten in het gras.

Of met z'n allen in de tent,
lezen, kleuren,
luisteren naar het tikken van de regen.

Waar de dingen langer duren
- water koken,
naar de wc lopen,
dat soort dingen -
maar je toch nog een zee van tijd over hebt.

Genieten van mensen om je heen,
spelende kinderen,
goede gesprekken,
lekker buiten.

We werden bruiner en blonder,
waren druk met zwemmen,
lezen, ijsjes eten,
tot rust komen.

vrijdag 8 augustus 2014

Vakantie (1) - heenweg

Het leek een leuk en praktisch idee om met de fiets op vakantie te gaan.

Ik herinner me een moment een paar maanden geleden dat we een half uur met de auto onderweg waren, het emmertje voor bij wagenziekte al tevoorschijn was gekomen en de jongste in het midden op de achterbank zowel naar links als naar rechts meppen uitdeelde, en dat ik dacht, kunnen we niet een beetje in de buurt op vakantie, en er dan gewoon op de fiets naar toe? Als je op de fiets gaat, heb je daar de hele vakantie je eigen fietsen bij je. Je bent lekker buiten. Waarom ook niet?

We zochten een camping in de buurt en vonden er een in Hoenderloo. Op 26 kilometer afstand van Ede, wat voor peuter van twee niet te lang leek om voorop te zitten, en wat ook voor dochter van vijf, die net op haar nieuwe, grotere fiets paste, te doen leek.

We brachten de spullen een dag vantevoren met de auto en zetten de tent op. Het weerbericht voor de volgende dag was wisselvallig, maar toen we 's ochtends op de fiets stapten was het droog.


Van Ede naar Otterlo fietsten we over de Koeweg. Een fietspad buiten de provinciale weg om, waar het landschap afwisselt van open tot beschut, van hoog naar laag en weer omhoog, met geuren van bos en hei. Om het overzichtelijk te maken staat er aan het begin een koe op het pad, en weet je dat je aan het einde gekomen bent als er opnieuw een koe op het pad staat.


De regenpakken, fietspomp en plakspullen bleven in de fietstas. De petjes en de zonnebrand kwamen er wel uit. We stopten lekker vaak voor iets te drinken of eten. Na een uur of drie kwamen we aan. Trots omdat de oudste twee zelf gefietst hadden, blij omdat we er waren.

Vakantie!