Dat je baby blij is, wie wil dat nou niet? Van Pampers willen ze ons via veelvuldige reclamespotjes en advertenties laten geloven dat ze onze baby's blij willen maken. Het enige dat we daar zelf nog voor hoeven te doen is naar de winkel gaan en hun luiers kopen. Hoe makkelijk is het bereiken van geluk.
We zien schattige slapende baby's die zo lekker liggen te slapen vanwege hun luier die tot wel 12 uur droog aanvoelt. Baby's met hun haar door de war die zo vrolijk wakker worden vanwege hun fijne luier. Ze melden dat de luiers 'onovertrefbaar droog' blijven 'voor non-stop speeltijd'.
De gedachte erachter is simpel:
baby plast → luier voelt droog → baby blij
Niet hardop gezegd, maar wel gesuggereerd wordt het omgekeerde:
baby plast → luier voelt nat → baby niet blij
Ik vond luierreclames vroeger al irritant en de gedachte erachter belachelijk. Het was de tijd dat ik altijd een heel genuanceerde mening had (vandaar dat 'belachelijk'). De tijd dat tv kijken de ultieme manier was om huiswerk maken nog even uit te stellen. De tijd dat de nog niet wegbezuinigde Loeki de Leeuw de reclameblokken opvrolijkte met zijn 'asjemenou'. De tijd dat ik beweerde dat als ik later kinderen zou krijgen, ik net als mijn ouders dat hadden gedaan (die daar trouwens begin jaren tachtig al veruit mee in de minderheid waren), gewoon katoenen luiers zou gaan gebruiken. Vanwege de afvalberg die er door wegwerpluiers veroorzaakt werd. En vanwege het in mijn ogen belachelijke idee 'hoe droger de luier hoe blijer de baby' - als ze niet voelen dat ze nat zijn, worden ze toch veel minder snel zindelijk?
Helaas, jammer van mijn tieneridealen en de afvalberg, maar toen onze eerste baby werd geboren leken katoenen luiers eigenlijk geen optie; ik had geen idee hoe dat aan te pakken en ik kende niemand die ze gebruikte.
Toen een paar jaar later ons tweede kindje werd geboren kwam ik op internet wat dingen tegen over katoenen luiers. Bestelde er een paar om uit te proberen. En binnen een paar maanden tijd bleek dat zo goed bij ons te passen dat we overgingen op katoenen luiers (tegenwoordig vaak wasbare luiers genoemd omdat ze behalve van katoen ook gemaakt kunnen zijn van materialen als bamboe of polyester). Nog weer wat jaren verder werd onze jongste geboren, voor wie we ook inmiddels anderhalf jaar vrolijk luiers wassen.
Hoe zit dat nou met dat blije gevoel vanwege een droge luier? Natuurlijk is een natte luier niet fijn. Maar de conclusie dat daarom een luier altijd droog moet aanvoelen vind ik, nou ja, om niet het woord 'belachelijk' te gebruiken, wat zal ik zeggen, onjuist. Je zou ook kunnen zeggen dat als een luier nat aanvoelt, dat een signaal is om een droge luier aan te doen. En dan krijg je zoiets:
baby plast → luier voelt nat → baby niet blij → droge luier → baby blij
Door wasbare luiers te gaan gebruiken werd ik me er meer van bewust dat de luierperiode een voorbereidingstijd is op een leven zonder luiers. We begonnen ook eerder met de luier af en toe af te doen en een potje in de kamer te zetten. Ja, het kost meer tijd. Vaker verschonen, meer was. Maar ik zie die tijd als een investering die zeker de moeite waard is. Ik zie het als winst als een kindje voelt dat hij nat is als hij geplast heeft en dat het fijn is om een droge luier te krijgen. Dat hij leert dat het erbij hoort dat hij geen 'non-stop speeltijd' heeft, omdat de kleuterjuf over een paar jaar ook verwacht dat hij niet non-stop aan zijn kasteel in de bouwhoek blijft bouwen terwijl hij eigenlijk naar de wc moet.
Wegwerpluiers zijn in mijn ogen vooral erg makkelijk. Iets waar ik dankbaar gebruik van maak als het zo uitkomt, op vakantie bijvoorbeeld. Maar echt niet noodzakelijk om ervoor te zorgen dat je baby blij is.
Dan kom ik nog op een moeilijk puntje. Ik wil niet beweren dat iedereen wasbare luiers zou moeten gebruiken. Ik wil liever niet iets schrijven waar ik iemand mee voor het hoofd zou kunnen stoten. Ik weet niet of ik wel iets wil schrijven over luiers. Maar ik heb er blijkbaar wel al twintig jaar een mening over. Toen ik zelf net moeder was geworden had ik er graag wat over willen horen of lezen. En ik had met mezelf afgesproken dat ik zou gaan schrijven zonder al te kritisch te zijn op mezelf, zonder al te veel na te denken over wat anderen er van zouden vinden, gewoon kijken wat er uit mijn pen komt. Nu ik erover nadenk is het waarschijnlijk best moeilijk (en mogelijk best saai) om alleen dingen te schrijven waar iedereen zich in kan vinden. Alleen moet ik zelf nog een beetje aan dat idee wennen. Omdat ik toch al de moeite heb genomen om dit stukje te schrijven, klik ik bij deze maar gewoon op 'publiceren'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten