We gingen naar huis. Jassen aan, fietsen van slot. Het was een frisse en zonnige ochtend. Maar hee, voelde ik daar een spetter? Nog voordat we onderweg waren bleek de spetter over te gaan in een flinke hagelbui. Toch nog maar weer even naar binnen, schuilen in de kerk. Even plotseling als het begon was het ook weer over.
Oké, weer naar de fietsen, blij dat we die bui niet over ons heen hadden gekregen. Maar helaas, ergens halverwege op weg naar huis begon het alweer ineens te hagelen. Fietsen in de hagel is echt even afzien, oef wat koud en wat zijn die hagelsteentjes gemeen scherp in je gezicht. Schuilen onder een boom lukt ook al niet als er nog geen blaadjes aan zitten. Even plotseling als de hagel begon stopte die ook weer. De zon ging alweer schijnen toen ons huis in zicht kwam.
Er begon me iets te dagen. Vroeger dacht ik altijd dat het of ging regenen of het weer stopte met regenen. Later ging me een lichtje op dat als je aan het fietsen bent en het gaat regenen, het best wel eens zou kunnen zijn dat het niet zozeer begint te regenen, maar dat het op die plek al regende en je de bui binnenfietst.
Ik keek naar boven, de wolken gingen nogal langzaam. Hadden we dan echt staan schuilen voor een hagelbui, die vervolgens richting ons huis vertrok net als wij, maar dat wij harder fietsten dan de wolken zich verplaatsten om vervolgens halverwege thuis in precies dezelfde hagelbui te belanden? Dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten