Winter

Had ik al eens gezegd dat ik blij wordt van fietsen? Bij deze voor de zekerheid nog een keer. Ik word blij van fietsen. Ik vind de fiets een briljante uitvinding - buitenlucht, bewegen en je verplaatsen naar je bestemming gaat alles in één moeite door. Ondertussen heb je ook nog tijd om na te denken, te genieten van de dingen die je ziet en/of te kletsen met eventuele bij- en meerijders. Dat ik me met behulp van iets eenvoudigs als een fiets op eigen spierkracht kan verplaatsen en dat twee van mijn kinderen dat inmiddels ook zelf kunnen stemt me tevreden.

Een doordeweeks dagelijks terugkomende bezigheid is mijn oudste twee kinderen naar school brengen. Zij hebben leerplicht, ik help ze om op de juiste tijd op de juiste plaats te zijn. Als ze klaar zijn haal ik ze ook weer op. We doen dit altijd op de fiets (jongste voorop, oudste fietst zelf en middelste fietst naast me of zit achterop). En daar word ik over het algemeen genomen best blij van.

Wel maakt het nogal een verschil wat voor weer het is. In beleving, maar ook in hoeveel tijd het kost. Zon bijvoorbeeld maakt vrolijk. Zon en zomer maken het makkelijk (slippers aan en zo de deur uit). Druilerig weer maakt somber. Regen maakt het bewerkelijk (vier regenpakken uitdelen/aandoen/helpen aandoen, die op het schoolplein waar nodig helpen uitpellen en in de fietstas stoppen en eenmaal thuis in de badkamer te drogen hangen, niet vergeten een droge theedoek in de fietstas te doen om zadels en fietszitjes af te drogen). Kou maakt het ook bewerkelijk (vier keer handschoenen, mutsen en sjaals verzamelen en laten verzamelen, aandoen/helpen aandoen, niet vergeten 's avonds te kijken of alles er nog is, zo niet reserve opzoeken, eventueel natte spullen op de verwarming leggen zodat ze de volgende ochtend droog zijn en de kinderen hier zelf ook aan helpen herinneren, bij heel erge kou ook nog snowboots, skipakje voor dreumes en extra maillots/kniekousen onder de kleren). En o ja, dan hebben we ook nog kou gecombineerd met gladheid, dat maakt het niet alleen bewerkelijk maar ook spannend.

Toen de winter in aantocht was zette ik me schrap. Niet zozeer vanwege de kou, maar vooral vanwege de gladheid. Van de afgelopen jaren hebben we een mooie verzameling winterfoto's met zelfgeboetseerde sneeuwpoppen en van de heuvel afsleeënde kinderen. Aan sneeuwpret geen gebrek. Maar in mijn herinnering was er vooral veel glibberigheid. IJzel. Sneeuw. Halfgesmolten en weer opgevroren spekgladde sneeuw die vervolgens dagenlang bleef liggen. Fietspaden die maar half geveegd/gestrooid werden terwijl we de deur uit moesten als het buiten nog donker was. Weten dat de lente weer een keer gaat beginnen, maar je toch afvragen hoe je de winter ooit door moet komen als het met Sinterklaas al gevaarlijk glad en superkoud is.

Ruim op tijd had ik alle winterjassen, warme kleding en passende handschoenen en dergelijke van zolder gehaald en waar nodig gekocht. Het was nog herfst toen het koud werd. Mijn dagelijkse steun en toeverlaat weeronline.nl kopte op 17 november al 'Winter klopt op de deur'. Maar het viel mee, de winter kwam nog niet echt binnen. Met Sinterklaas geen sneeuw, wel storm. Op 11 december, jawel, gladheid en mist. Ik werd een beetje zenuwachtig, maar 16 december was alweer de warmste 16 december sinds 1989. Er volgden berichten als: 'Zeer zachte en zeer zonnige decembermaand' en 'Warmste 6 januari sinds 1901'. Maar ja, de winter was nog lang niet afgelopen. Op 8 januari kwam de melding 'Van recordwarmte naar sneeuw in één week'. Zou het dan toch? Maar nee, ook nu viel het overal behalve in Groningen reuze mee. Toen ik het 'Sneeuwschuivers in de uitverkoop?' voorbij zag komen haalde ik opgelucht adem. Januari eindigde in de top-10 van warmste januarimaanden. Het is nu half februari en nog steeds zacht voor de tijd van het jaar. De donkerste dagen zijn al achter de rug. De snowboots staan praktisch ongebruikt in een hoekje.

Ondertussen fiets ik blij heen en weer tussen school en huis. Een beetje regen en kou onderweg kunnen we heus wel hebben. Ter compensatie van de uitgebleven sneeuw- en ijspret kijk ik op tv hoeveel Olympische schaatsmedailles we er in Sotsji (waar het trouwens met de sneeuw niet best gesteld is door het zachte weer) nog uit kunnen slepen. En het zou natuurlijk nog wel kunnen gaan sneeuwen deze maand. Dan staan de warme kleren en snowboots klaar. We pakken de slee, een wortel en een fototoestel. Want foto's van sneeuwpoppen en sleeënde kinderen maken de winter pas echt compleet.