donderdag 20 februari 2014

Over dieren

Dieren in de bio-industrie zijn heel zielig.
Vind ik.
Al heel lang.

In de supermarkt merk je er niks van.
Allemaal doodgewone pakjes vlees.
Lekker goedkoop.
Ziet er niet uit als zielig.
Ziet er überhaupt niet uit als dier.

Een euro of vijf voor een kilo gehakt of kipfilet.
Ja, daar kan die kip natuurlijk niet lekker voor scharrelen.
De koe niet in de wei lopen en het varken niet in de modder wroeten.

Daarom wil ik niet elke dag vlees.
En als ik het wel eet denk ik na over het zieligheidsgehalte.
Bio-industrie versus biologisch en alles daar tussenin.

Melk, yoghurt en eieren koop ik biologisch.

Waardering heb ik voor de koe die haar melk gaf
(sinds ik zelf wel eens een flesje melk kolfde nog veel meer)
en ik gun het haar dat ze lekker naar buiten kan
en een beetje de ruimte heeft om te ademen, te leven.

Blij ben ik met de kip die haar ei voor mij legde
(of wilde ze misschien liever broeden, een lief klein kuikentje voor zichzelf?)

Wie ben ik dat ik dieren opeet, of eten voor mij laat maken?
Hoe kan ik weten welk dier blij is en welke niet?
Waar slaat het eigenlijk op dat ik me inleef in een koe, een kip
alsof ik hun begrijp
er ook maar iets van af weet.

Respect voor het leven.
Respect voor het dier dat het leven liet voor mij.
Afkopen van mijn schuldgevoel misschien ook wel.
Maar bewust.
Dat kan niet anders.
Toch?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten