Over denken

Ik zou wel wat vaker een blogje willen schrijven.
Ik zou vandaag wel weer eens een blogje willen schrijven.
Ik 
Vandaag zou ik wel weer eens een blogje willen schrijven. 
Maar waarover?
Het boek dat ik las moet wachten tot een volgende keer. En ik kan ook niets grappigs, ontroerends of moois bedenken.

Soms helpt schrijven om m'n gedachten op een rijtje te krijgen.
Maar vandaag wil het niet zo lukken.
Ik wil wel iets schrijven, maar ik kan niet bedenken wat.
Maar ik moet toch ook niks schrijven? Als ik perse iets wil schrijven, zegt dat nog niet dat het de moeite waard is. Ben ik eigenlijk zo belangrijk dat ik denk dat ik daar een heel weblog voor nodig heb?
Mijn gedachten gaan in rondjes en ik krijg ze niet in een rijtje.
Trouwens, niemand gaat het merken als ik vandaag een blog begon die ik nooit afschrijf, en de was moet ook nog gedaan worden. 
Gedachten zijn rare dingen. Je zou ze soms wel even stop willen zetten. Een gedachteloos moment hebben. Alleen lijken die momenten onvoorspelbaar en zeldzaam te zijn.
Ik denk, dus ik ben, zei Descartes. Nu ik er over nadenk, je denkt de hele dag door, bewust of onbewust, net zoiets als ademhalen.

Ik vraag me wel eens af hoe het zou zijn om een dagje in het hoofd van iemand anders te denken. Dat denkt vast heel anders. Wie ben ik eigenlijk, en hoe komt dat?
Hoe zou mijn leven eruit zien als mijn hoofd andere gedachten zou denken?
Ik zou er nog uren over na kunnen denken. Maar de was. die ligt er dus ook nog om opgevouwen te worden. En zometeen moeten er weer kinderen uit bed en van school gehaald worden. Ik kom nergens aan toe zo, het kost best veel tijd al dat nadenken.

Dat ik hier een blogje over zou kunnen schrijven lijkt me wel een goed idee. Alles bij elkaar zijn het zo van die gedachten die zomaar de moeite waard zouden kunnen zijn.
Maar het moet natuurlijk wel een beetje leuk zijn om te lezen hè?
Weet je wat, ik streep gewoon het meeste weg. Dan blijven de leuke dingen vanzelf over. Denk ik.