Hoe een vliegenzwam groeit

De eerste vliegenzwam dit jaar zag ik op een warme nazomerdag eind september. Het was 26 graden, wat ik me nu al niet helemaal meer kan voorstellen. Daarna volgden er meer, en nog meer, en nog meer. Het zijn er echt veel dit jaar, een paar kilometer wandelen in het bos en je hebt er makkelijk honderd gezien. Niet op alle paadjes trouwens. Vooral bij berken groeien ze veel. Hier in het bos staan veel berken aan de rand van de hei en langs de paden op de grens tussen bos en hei. Daar staan dan ook veel vliegenzwammen, soms wel tien of twintig bij elkaar.

Ik zag er eentje die eigenlijk niet zo opviel, omdat hij helemaal niet rood was. Vliegenzwammen zijn onder de grond helemaal bedekt met een wit laagje. Eenmaal boven de grond gaat die laag vanzelf open terwijl de paddenstoel groeit en zie je de rode hoed tussen de overgebleven stippen door. Soms blijven de stippen er mooi opzitten, soms spoelen ze eraf door de regen, of worden ze er tijdens het groeien al afgeschraapt door bijvoorbeeld takken waar ze langs groeien.

Nog helemaal witte vliegenzwam:

Even verderop stond deze, waar je het rood er al tussenuit ziet piepen:

Een dag later zag degene van de vorige foto er zo uit: 

Nog een dag later zo:

En nog twee dagen later, een flink stuk gegroeid en afgeknaagd en omgevallen, zo: 

Hier zie je er eentje die net de grond uit is, maar waar de witte stippen zijn blijven steken, je ziet ze nog liggen op de grond.