Vandaag

Terwijl ik dorre takken uit de tuin haalde
kwam ik knoppen tegen
en bloemen.

 
Op het bankje in de zon
deed ik mijn jas zelfs even uit.

Ik kwam tot de conclusie
dat de lente haar best heeft gedaan
ze riep vandaag 'ik kom eraan!'

Bijna tien

Vandaag precies tien jaar geleden was de lente bepaald nog niet in aantocht. Het was een nogal koude februari met veel sneeuw. Het was de uitgerekende datum, maar ja, dat zegt natuurlijk nog niet zoveel.  We wandelden door een wit bos, prachtig. Mijn buik vertoonde sinds een week of drie dagelijks meer strepen. Leuk vond ik dat toen niet (en au, het voelde ook niet fijn). Inmiddels ben ik eigenlijk wel trots op mijn zebrapatroon, een blijvende herinnering aan mijn kleintje die daar groeide, trappelde en mijn buik versierde.

De babykamer was klaar. Het was dus wel mooi om een boswandeling te maken, maar verder was het vooral erg koud en glad, niet het weer dat je er lekker op uit kan om je gedachten te verzetten zeg maar.

De tijd zou nog best een poos langzaam blijven gaan. Vijf dagen later was ik jarig en nee, de baby was niet geboren voor mijn verjaardag. Hij werd ook niet geboren op mijn verjaardag. De week die volgde gebeurde er nog steeds niks. Ik ging nog een keer naar de verloskundige, kreeg er nog meer strepen bij, at verse ananas, maakte nog een keer mijn huis schoon. Voor mijn gevoel ging de tijd stil staan...

Maar dertien dagen over tijd werd ik wakker om vier uur 's ochtends en had ik zowaar kramp. In mijn buik. En de baby kwam. Haalde de vertraging in en zag aan het begin van de middag het levenslicht. Hij begon alvast te huilen toen alleen zijn hoofd nog maar geboren was. Van verbazing en verwondering duurde het even voor we keken wat het was - een jongetje.

Dat kleine ventje is nu bijna tien. We zijn zo blij met hem!

Opgeruimd - tussenstand

Onverwachts had ik vandaag een half uur de tijd. Of een uur, of wie weet nog langer.

Het zat namelijk zo. De peuter die geen middagslaapje meer doet, was verkouden en hangerig. Om twaalf uur viel hij onderweg naar huis op de fiets in slaap. Ik tilde hem van de fiets en legde hem op de bank. Hij bleef slapen (met zijn jas en schoenen nog aan). Nadat zijn broer en zus hun middageten op hadden, vertrokken zij weer naar school. Gelukkig konden ze met een andere moeder mee fietsen, zodat peuter lekker kon blijven slapen.

En wat doe je dan, als je waarschijnlijk nog wel een half uur de tijd hebt, of een uur, of wie weet nog langer? Jaa, leuk, opruimen ;-)

Ik haalde een kastje zo goed als leeg. Er lagen vooral papieren in, en spulletjes, en dingetjes. Ik hield het een uurtje vol, verzamelde een stapel oud papier, ruimde wat spullen op en hield ook nog wat over. De peuter begon wakker te worden en daarom deed ik de overgebleven spullen bij elkaar in het andere, nog niet opgeruimde kastje met als eindresultaat een lege plank. Fase twee is dat ik ga bedenken wat ik daar ga bewaren. Het is namelijk de bedoeling dat er in mijn kastjes spullen komen die daar een nuttig doel hebben (en onder nuttig versta ik dan eigenlijk niet 'in het kastje gestopt worden omdat de verjaardagsvisite bijna komt en ik geen tijd meer heb om op te ruimen maar wel heel graag wil dat alles er opgeruimd uitziet').

Verder is de tussenstand van de afgelopen dagen:
- dat alle keukenkastjes zijn opgeruimd.
- dat mijn mailbox is opgruimd tot en met de G (zowel in de inbox als de verzonden mailtjes)
- dat de eettafel er een stuk leger uitziet, nu de computer verplaatst is naar een computerbureau en ik de overige spullen die zich er verzameld hadden ook opruimde
- dat vanwege de nieuwe kast in het halletje er wel een tijdelijke schoenen- en tassenchaos is ontstaan. Er moet nog een nieuw kapstokje komen voor de tassen, en we moeten nog iets bedenken voor de schoenen. Maar hee, een ding tegelijk...

Opgeruimd - reservespullen

Hoewel ik graag een opgeruimder huis wil, geloof ik niet in de 'als je het 6 maanden (of een jaar, of zelfs 3 maanden) niet hebt gebruikt kan het weg'-regel. En al helemaal niet in 'als je al 1 van iets hebt, doe de andere dan allemaal weg'-regel.

Ten eerste houdt de 'als je het een x-aantal maanden niet hebt gebruikt'-regel geen rekening met opgroeiende broertjes en zusjes. Tussen onze oudste en middelste zit bijna vier jaar leeftijdsverschil en tussen onze middelste en jongste ook. Er liggen hier dus zeer regelmatig spullen (speelgoed, kleren, gymschoenen, dat soort dingen) een paar jaar niet gebruikt te wezen, om vervolgens dankbaar weer van zolder gehaald te worden.

Ten tweede vind ik reservespullen erg nuttig. Oude schoenen die nog wel passen, een broek met een gaatje, een vaal t-shirt - die kunnen goed van pas komen op de camping, als je kind iets gaat doen waarbij aanbevolen wordt om oude kleren aan te doen, bij de zwemlessen-met-kleren... Onze verzameling handschoenen, sjaals en mutsen is een stuk groter dan vijf van elk, maar dat vind ik reuze handig in de winter vanwege de kans op vergeten mee naar huis te nemen, kwijtraken, nat en/of vies worden maar wel weer op de fiets moeten of verder willen bouwen aan je sneeuwpop.

Het mag duidelijk zijn dat mijn zolder niet bepaald leeg is. Maar zolang het om nuttige spullen gaat vind ik dat helemaal niet erg. Wel moet je dan regelmatig alle spullen kritisch bekijken, want veel dingen kunnen op een gegeven moment echt wel weg.

Zo ging op vakantie afgelopen zomer de zijkant van het campingbedje stuk. Het was niet zo stuk dat er niet meer in te slapen viel, dus bleef het dienstdoen tot we weer naar huis gingen. Het leek waarschijnlijk dat we de volgende zomervakantie geen campingbedje meer nodig zouden hebben, omdat jongste zoon dan drie zou zijn. Een nieuwe kopen was dus niet meer de moeite. Maar het bedje hadden we nu toch al negen jaar in huis, die kon best nog wel even blijven staan voor het geval we het toch nog een keer nodig zouden hebben voor een nachtje of weekend weg. We hebben het niet meer gebruikt en zoon slaapt inmiddels in een groot bed. Dus heb ik het nu toch echt weggedaan. Op mijn to-do-lijstje schreef ik dat we er een luchtbed bij moeten kopen, zodat jongste zoon komende vakantie ook een slaapplek heeft. En dat als we dan toch een luchtbed aan het kopen zijn, we er meteen nog een mee moeten nemen, omdat er ook een luchtbed is gesneuveld afgelopen vakantie.

Iets wat ik van mijn to-do-lijstje heb afgestreept is een regenpak kopen. Het nieuwe regenpak is er en heeft mij beloofd dat ik minder gefrustreerd (en nat) de regenachtige dagen door ga komen. Ik heb er niet over getwijfeld mijn oude lekke regenpak nog als reserve te bewaren - die ging onverbiddelijk de vuilnisbak in.

Lente

terwijl ik buiten loop
dik ingepakt tegen de kou

- dwarrelende vlokjes
knisperende sneeuw -

neemt de lente een voorsprong in mijn hoofd

daar dwarrelen gedachten aan zon,
bloesem, buiten zonder jas

de winter doet zijn best
en toch

de lente zit al in mijn bol